Okolice Czeskiej Szwajcarii: Pańska Skała, Tiské stěny, Děčínský Sněžník i widok na Łabę

Pańska Skała czy Tiské stěny mogłyby być bardzo znaną atrakcją północnych Czech, gdyby nie bliskie sąsiedztwo przepięknej Czesko-Saksońskiej Szwajcarii. Bastei, Brama Pravčicka, Wąwóz Edmunda, Divoka souteska, Jetřichovické skály czy Heiligestiege, pięknych zakątków jest tu tyle, że wielu osobom po prostu nie starcza czasu, aby zobaczyć je wszystkie, nie mówiąc już o najbliższej okolicy. Ale jeżeli ten czas znajdziesz, możesz zobaczyć naturalne, wulkaniczne organy, panoramę Czesko-Saksońskiej Szwajcarii, skalne miasto lub spojrzeć na Łabę z tarasu widokowego z XVIII wieku zawieszonego na 130 metrowej skale.

Pańska Skała – naturalne organy z bazaltu

Pańska skała znajduje się na wysokości 595 metrów, obejście jej zajmuje kilkanaście minut, dojście jest jeszcze prostsze, parking jest zaledwie kilkadziesiąt metrów wcześniej. Co jest w niej więc takiego wyjątkowego? Wszystko! To najstarszy w Czechach rezerwat geologiczny. Zbudowana jest z pięcio- i sześciobocznych, pionowych kolumn, ściśle przylegających jedna do drugiej. Do tej pory podobną skałę widzieliśmy tylko na Islandii na słynnej czarnej plaży, o której przeczytasz w tym poście. Obie mają pochodzenie wulkaniczne i budzą podobne skojarzenia – wyglądają jak wielkie, naturalne, kamienne organy, Pańska Skała jest zresztą właśnie tak nazywana: Kamenné varhany.

Skąd wzięła się taka skała w północno-zachodnich Czechach? Podobno powstała około 30 milionów lat temu z lawy, która nigdy nie wypłynęła na powierzchnię Ziemi, tylko zastygła w wąskim kominie wulkanicznym. I być może nigdy byśmy jej nie zobaczyli, gdyby w XVIII nie powstał w tym miejscu kamieniołom, to właśnie w nim odkryto bazaltowe kolumny. Kolumny mają długość do 12 m i średnicę od 20 do 40 cm. Pańską Skałę można obejść dookoła lub wejść ścieżką na jej wierzchołek. Pięknie wygląda także jej odbicie mieniące się w niewielkim jeziorku powstałym w wyniku działania człowieka w kamieniołomie.

Miasto skalne Tiské stěny

Jadąc w Tiské stěny mieliśmy bardzo duże apetyty, a przed oczami piękne obrazki i cudowne labirynty z miasta skalnego w Adršpach. Tiské stěny to najbardziej znane miasto skalne w tym rejonie Czech. Położone jest 18 kilometrów od Decina i kilka kilometrów od Děčínský’ego Sněžníka. Weszliśmy na czerwony szlak lawirujący pomiędzy formacjami skalnymi. Najpierw wdrapaliśmy się na ogromną skalną ścianę nazywaną Velkě stěny.  Trasa prowadzi dosyć stromą i niezabezpieczoną krawędzią ściany, z widokiem równoległe na pasmo skalne – Severni steny.  Co jakiś czas ze ściany wyrastają mniejsze i większe formacje skalne, ale prawdziwe miasto skalne rozpoczyna się po zejściu w Malě stěny, gdzie ku niebu wystrzeliwują potężne ambony i iglice.

Trasa jest bardzo łatwa. Poza zejściem i wejściem na Velkě stěny, nie ma większych podejść. Przejście całego miasta skalnego nie powinno zająć więcej niż 1-2 godziny. Tiské stěny nie rzuciły nas na kolana aż tak bardzo jak wspomniany wcześniej Adrspach czy Jetřichovické skály, po których chodziliśmy dzień wcześniej. To na pewno świetne miejsce na odpoczynek od całodziennych wędrówek po Czeskiej Szwajcarii w połączeniu z Pańską Skałą i/lub Děčínským Sněžníkiem, ale jeżeli nie masz czasu, aby zobaczyć wszystko i musisz wybierać między Tiské stěny, a na przykład Jetřichovickimi skálami czy też Bramą Pravcicką i wąwozami, odpuścilibyśmy Tiské stěny lub zostawilibyśmy je na dzień wyjazdu.

Děčínský Sněžník – panorama Czesko-Saksońskiej Szwajcarii

Przy dobrych wiatrach z Děčínskiego Sněžníka ponoć widać Drezno. Niestety nam aż tak dobrze nie powiało.  Zostawiliśmy samochód na parkingu i ruszyliśmy asfaltową drogą, która, jak się potem okazało, prowadzi na sam szczyt. Jednak zanim tam doszliśmy zastanawialiśmy się, czy nie powinniśmy skręcić wydeptaną ścieżkę mniej więcej w 1/3 drogi. W drodze powrotnej okazała się ona dużo przyjemniejszym, czerwonym szlakiem, zamiast asfaltu można więc pójść krótszą i przyjemniejszą ścieżką wśród drzew. Niestety żadnych oznaczeń od tej strony nie było.

Na szczycie Děčínskiego Sněžníka znajduje się zabytkowa 33-metrowa wieżą widokowa z 1864 roku. I tu mieliśmy największego pecha, wieża była zamknięta na cztery spusty na czas remontu. Nikt nie był nam w stanie powiedzieć, kiedy zostanie ponownie otwarta. Podobno rozciąga się z niej widok na Czesko-Saksońską Szwajcarię, Rudawy i Góry Łużyckie, nie było nam dane jego zobaczyć, musieliśmy sobie radzić inaczej. Tuż obok wieży znajduje się schronisko, a przed nim taras widokowy. To właśnie na nim zrobiliśmy powyższą panoramę Czesko-Saksońskiej Szwajcarii z Děčínskim Sněžníkiem na przedplanie. Widok niczego sobie. Na koniec małe ostrzeżenie. Dawno nie jedliśmy tak paskudnej zupy jak czosnkowa podana nam w schronisku na szczycie Děčínskiego Sněžníka. Stare grzanki, bulion z kostki i brak smaku. Było to najpaskudniejsze jedzeniowe doświadczenie w Czeskiej Szwajcarii.

Belveder – najstarszy taras z widokiem na Łabę

Taras Belveder nazywany jest najstarszym tarasem widokowym nad Łabą. Z imponującej wysokości 130 metrów rozciąga się piękny widok na rzekę i okoliczne miejscowości. Widoki są naprawdę przednie, choć naszym zdaniem trochę piękniej, ale też nieporównywalnie tłoczniej, jest w okolicach saksońskiego Bastei.  Tutaj byliśmy całkowicie sami. Interesujące są nie tylko widoki, ale także historia. Taras powstał na początku XVIII wieku z inicjatywy Franciszka Karola Clary-Aldringen. Nie był on zwykłym tarasem, ale amfiteatrem z niespotykanym widokiem na Łabę, będącym częścią letniej rezydencji księcia w pobliskim Bynovcu. Na tarasie nad Łabą zasiadali nobilitowani goście, wystawiano na nim spektakle i organizowano wystawne przyjęcia. Wszystko skończyło się w roku 1790, w którym pożar strawił zamek w Bynovcu. Taras przestał być prywatnym amfiteatrem, każdy mógł spojrzeć na Łabę w miejscu, w którym nie tak dawno bawiła się jedynie szlachta. Z czasem przy Belveder powstała restauracja, po wojnie teren trafił w ręce prywatne, a po 1990 roku przekształcony został w hotel z restauracją. Dziś wstęp na taras jest bezpłatny. Każdy może zobaczyć widok, który wieki temu tak bardzo przypadł do gustu rodzinie książęcej.

Jeżeli chcesz zobaczyć inne ciekawe miejsca w Czechach blisko granicy zajrzyj do Karola z Kołem Się Toczy, który przejechał właśnie rowerem 377 km wzdłuż naszej południowej granicy.

Informacje praktyczne:

• PAŃSKA SKAŁA: Pańska Skała położona jest niedaleko Kamenickiego Szenowa, 25 kilometrów od Decina i tyle samo od Hreńska. Parking, na którym można zostawić samochód jest płatny, kosztował kilka zł, niestety nie pamiętamy dokładnie ile.
• TISKE STENY: Wejście do Tiské stěny jest płatne. Jadąc od strony Děčínskiego Sněžníka dojeżdża się do bezpłatnego parkingu, parking od drugiej strony jest podobno płatny.
• DECINSKY SNEZNIK: Jadać na Děčínský Sněžník samochód zostawiliśmy na bezpłatnym parkingu i podeszliśmy pieszo około 2 km. Jak pisaliśmy wyżej są dwie alternatywne drogi – okrężna asfaltowa i słabo oznaczona ścieżka pomiędzy drzewami.
• NOCLEG: Noclegi w sercu Czeskiej Szwajcarii znajdziesz pod tym linkiem. My spaliśmy trochę na uboczu w domku U rybníčku w Vysokiej Lipie, który polecamy zmotoryzowanym, zwłaszcza apartament z niezależnym salonem i kuchnią. W ogródku do naszej dyspozycji był grill i miejsce na ognisko. Płaciliśmy 350 koron od osoby.

Wszystkie nasze posty z Czesko-Saksońskiej Szwajcarii:

Czesko-Saksońska Szwajcaria

Wszystkie posty z podróży po Czechach:
Czechy

Lubisz nasze wpisy? Udostępnij je znajomym i śledź nas na Facebooku i Instagramie!