Prosciutto di San Daniele i nasza degustacja w San Daniele del Friuli

33

Friuli – Wenecja Julijska to region Włoch graniczący z Austrią i Słowenią, przez który wiele osób przejeżdża, ale mało osób w nim się zatrzymuje w drodze do innych części Włoch. A przecież jest tam co zobaczyć! Polecaliśmy już Wam dwa urokliwe jeziorka w Alpach Julijskich tuż przy granicy z Austrią i Słowenią. Jeziora Fusine są idealne na pierwszy postój po wjeździe do Włoch, pisaliśmy o nich w tym tekście. Tym raz zabierzemy Was do miasteczka San Daniele del Friuli słynącego ze znakomitej szynki prosciutto di San Daniele. W San Daniele del Friuli odwiedziliśmy jednego z producentów, gdzie degustowaliśmy naprawdę wyśmienite prosciutto di San Daniele. Opowiemy Wam o naszej degustacji La Casa del Prosciutto „Alberti 1906” oraz o tym jak zmienia się smak prosciutto w zależności od części udźca, którą smakujecie!

Prosciutto di San Daniele

Prosciutto di San Daniele to włoska szynka dojrzewająca, wytwarzana w 30 miasteczkach w okolicach San Daniele del Friuli koło Udine. Aby prosciutto otrzymało certyfikat jakości San Daniele producent musi spełniać trzy warunki. Po pierwsze, mięso musi pochodzić ze świń hodowanych w dziesięciu regionach północnych Włoch. Po drugie, proces produkcji musi być zgodny z tradycjami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie. Jedną z tych tradycji jest brak środków chemicznych lub konserwujących poza jednym wyjątkiem. Do produkcji wykorzystywana jest tylko sól morska.

Wreszcie po trzecie, proces dojrzewania musi odbywać się w San Daniele del Friuli i jego okolicy. Lokalizacja San Daniele del Friuli ma tu kluczowe znaczenie. Miasteczko położone jest zarówno blisko Alp, jak i Morza Adriatyckiego, co tworzy specyficzne warunki klimatyczne, które są niezbędne do prawidłowego procesu dojrzewania prosciutto. W regionie panuje chłodny, ale wilgotny klimat, dzięki któremu prosciutto zachowuje soczystość oraz uzyskuje odpowiednią konsystencji i smak. Procesowi dojrzewania sprzyja zmienność temperatury w ciągu dnia (cieplejsze dni i chłodniejsze noce), wiatr, który wędruje z gór w kierunku morza, oraz przepływająca przez miasteczko rzeka Tagliamento wpływająca na wilgotność powietrza. Wszystkie te czynniki tworzą doskonałe warunki do produkcji prosciutto di San Daniele!

La Casa del Prosciutto „Alberti 1906” w San Daniele del Friuli

Naszym głównym celem w San Daniele del Friuli była La Casa del Prosciutto „Alberti 1906„. W dosłownym tłumaczeniu nazwa ta oznacza Dom Szynki „Alberti 1906”, a liczba 1906 nawiązuje oczywiście do daty założenia tego prosciuttificio, czyli „fabryki” szynki. Prosciutto di San Daniele powstaje tu od prawie 120 lat, a tajniki całego procesu przekazywane są z pokolenia na pokolenie! Najpierw skierowaliśmy się do Galleria storica, czyli historycznej, pokazowej „suszarni”, w której dojrzewa aż 220 udźców szynki o łącznej wadze około 3000 kilogramów! Zobaczyć ją mogą wszyscy goście La Casa del Prosciutto „Alberti 1906”.

Następnie udaliśmy się do części restauracyjnej na pranzo i małą degustację domowych specjałów, o czym piszemy poniżej. Przyznamy, że mieliśmy dużo szczęścia, bowiem bez rezerwacji udało nam się zająć jedyny wolny stolik. Kilka minut później nie mielibyśmy szans na zajęcie miejsca. Dlatego jeżeli planujecie odwiedziny w tym miejscu, polecamy zrobić rezerwację z wyprzedzeniem. Ponadto jeżeli chcielibyście zagłębić się bardziej w proces produkcji, w soboty i niedziele możecie zarezerwować oprowadzaną wizytę po prosciuttificio. Stolik i wizytę można zarezerwować na tej stronie. Na miejscu działa także sklepik, w którym możecie kupić prosciutto di San Daniele oraz inne wędliny czy też lokalne sery.

Jak smakują różne części prosciutto di San Daniele?

Menu w La Casa del Prosciutto „Alberti 1906” jest proste, krótkie oraz oparte na prosciutto i innych specjałach produkowanych na miejscu. Zamówiliśmy Piatto „Alberti 1906”. Pod tą nazwą kryje się deska z prosciutto di San Daniele dojrzewającą 24 miesiące i pochodzącą z trzech różnych części udźca. Był to bardzo dobry wybór i niezwykle ciekawe doświadczenie! Prosciutto różni się bowiem smakiem, strukturą, konsystencją i nawet zapachem w zależności od części nogi, z której została wykrojona.

Udziec można podzielić się na trzy części pod względem różnic w smaku i strukturze. Jak wiadomo, w procesie dojrzewania noga zawieszona w taki sposób, że najwęższa jej część znajduje się na górze. Z upływem czasu sól grawitacyjnie spływa do dolnej, najszerszej części nogi. W efekcie górna część nogi nazywana stinco jest zdecydowanie najsłodsza i najmniej słona zarówno w smaku, jak i zapachu. Najbardziej słona natomiast jest najniższa część tzw. noce. Jej smak jest też najintensywniejszy, bo jak wiadomo sól jest nośnikiem informacji smaku.

Nam najbardziej smakowała środkowa część, czyli fiocco. Była ona najbardziej zrównoważona w smaku, było w niej zarówno trochę słodyczy, jak i słonego smaku. W strukturze część środkowa jest najbardziej miękka i wilgotna. Jest też najbardziej tłustą częścią nogi, co ewidentnie rzucało się w oczy przy pierwszym spojrzeniu na deskę. Aby ułatwić rozróżnienie części udźca, z której pochodzi szynka, prosciutto podawane jest na desce w kształcie nogi.

To było ciekawe doświadczenie!

Po raz pierwszy mieliśmy okazję porównać jak smakuje prosciutto z różnych części nogi. Byliśmy bardzo zaskoczeni, że te różnice są tak wyczuwalne pod względem wilgotności, tekstury czy też smaku. Było to naprawdę ciekawe, inspirujące i niezapomniane doświadczenie! Dlatego jeżeli jedziecie samochodem do Włoch i przejeżdżacie przez Friuli- Wenecję Julijską, to zachęcamy Was do odwiedzenia San Daniele del Friuli i jednego z producentów lokalnego prosciutto. My przy najbliższej okazji wrócimy na kolejną degustację!

Wszystkie teksty z Friuli- Wenecji Julijskiej:
Friuli-Wenecja Julijska

Nasze włoskie podróże:
Włochy

Lubisz nasze wpisy? Udostępnij je znajomym i śledź nas na Facebooku i Instagramie!