Kimolos, fiesta Świętej Methodii i Cyklady całkowicie autentycznie

Na wyspę Kimolos dotarliśmy przypadkiem. Nie mieliśmy w planach jej odwiedzić, namówiła nas na to Gina, którą poznaliśmy na wyspie Milos. „Wieczorem jadę na wyspę Kimolos. Mieszkańcy organizują tam wielką fiestę Świętej Methodii, patronki wyspy. Taka impreza odbywa się tylko raz w roku, 5 października. Jak chcecie wziąć w niej udział, możecie zabrać się ze mną. Zobaczycie Cyklady całkowicie autentyczne. Jeżeli chcecie jechać, czekajcie na mnie o 16 w porcie w Apollonii. Zabiorę Was na prom moim samochodem”. Długo się nie zastanawiamy. Spontanicznie zmieniamy plany na tamten wieczór i popołudnie.

Kimolos, niewielka wyspa koło Milos

Kimolos to niewielka wyspą, ma zaledwie 37 km kwadratowych powierzchni i 650 mieszkańców.  Wąska cieśnina oddziela ją od wyspy Milos. Na Kimolos najłatwiej dopłynąć jest lokalnym promem, podróż z Apollonii na Milos do portu Pasthi na Kimolos trwa około 20 minut. Razem z amerykańskim dziennikarzem i jego żoną, którym opiekuje się Gina, jesteśmy jedynymi turystami na promie. Pozostali pasażerowie to mieszkańcy Milos lub Kimolos. Mamy wrażenie, że większość z nich się zna i mówi sobie po imieniu. Wszystkich nas łączy wspólny cel podróży, wieczorna fiesta.

Dopływamy na Kimolos, wsiadamy do samochodu Giny i jedziemy w kierunku Chorio, oddalonego od portu o około kilometr. Gina, jak wiele osób tutaj, nie przejmuje się za bardzo zasadami drogowymi i mknie jak szalona wąskimi uliczkami. Po kilku minutach docieramy do Chorio, którego nazwa oznacza po prostu miasteczko. Jest to jedyne miasteczko na wyspie.

Chorio i Cyklady całkowicie autentyczne

Do wieczornej imprezy pozostało jeszcze trochę czasu, udajemy się więc na spacer. Chorio położone jest na zboczu góry Xaplovouni, uliczki mniej lub bardziej stromo wspinają się w kierunku ruin XVI-wiecznego zamku, czyli kastro, będącego historycznym centrum miasteczka. Kiedy minęło zagrożenie ze strony piratów, wokół zamku zaczęto budować domy.

Dawne kastro jest dziś „obrośnięte” domami z każdej strony, a z zamku nie pozostało zbyt wiele. Architektura Chorio jest typowo cykladzka. Jednopiętrowe, prostokątne budynki z płaskim dachem i niebieskimi framugami okien i drzwiami pomalowane są na biało. Pomiędzy nimi wyrastają niebieskie kopuły licznych kościołów, które są największymi zabytkami miasteczka.

Chorio uznawane jest jedno z najbardziej tradycyjnych miasteczek na Cykladach. Nie ma tu turystów ani turystyki, jest tylko normalne życie, które na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci wiele się nie zmieniło. To Cyklady całkowicie autentyczne.  W miasteczku nie ma sklepików z pamiątkami ani restauracji. Jest kilka sklepów spożywczych i bar, wokół którego toczy się popołudniowe życie. Starsi panowie piją tsipouro, ktoś gra w karty, raz na jakiś czas przechodzący sąsiad zatrzyma się na pogawędkę. Jeden ze starszych panów śmieje się do nas i żartuje: „Zróbcie nam zdjęcie, za rok może już nas nie być w pełnym składzie”.

Dochodzimy do najważniejszego kościoła w miasteczku, czyli katedry Panagia Odigitria. Za chwile rozpocznie się w niej msza w intencji świętej Methodii. Mieszkańcy przybywają tłumnie odświętnie ubrani. Kierujemy się w stronę placu, na którym odbędzie się impreza. W oczekiwaniu przysiadamy na ławeczce przed domem znajomego Giny. Znika on na chwile w kuchni i przynosi ladenię, najbardziej tradycyjną potrawę Kimolos, znaną jako pizza bez sera. Jeden z sąsiadów uśmiecha się i mówi, że jeżeli potrzebujemy skorzystać z łazienki możemy wejść do jego domu. Telefony doładowujemy w lokalnym sklepiku. Każdy pomaga tu sobie jak może.

Wielka fiesta Świętej Methodii na Kimolos

Z katedry wychodzi procesja i kieruje się w stronę placu zastawionego stołami i krzesłami. Słońce schowało się już za horyzontem. Gina zaprasza nas do swojego stołu. Na placu stoi wielki grill, na którym zaczynają rumienić się souvlaki. Jest ich tyle, że starczy dla całego miasteczka. Po drugiej stronie placu stoi wielki stół zastawiony półmiskami z potrawami przygotowanymi przez tutejsze gospodynie. Gospodynie uwijają się jak w ukropie, aby jak najszybciej rozdzielić potrawy na talerze, które za chwilę trafią na wszystkie stoły. Na stołach pojawiają się plastikowe butelki z domowym winem i wodą.

Wszystko ku pamięci Świętej Methodii, która po tragicznej śmierci męża, została zakonnicą, zamieszkała w małym pokoju na terenie kastro i poświęciła resztę życia opiece nad potrzebującymi kobietami z Kimolos i okolicznych wysp. Święta Methodia zmarła 5 października 1908 roku. W miejscu, gdzie mieszkała wybudowano skromny kościół, a rocznica jej śmierci jest do dziś obchodzona hucznie przez mieszkańców wyspy.

Wieczorną fiestę rozpoczyna taniec duchownych. Chwytają się za ręce i w rytmie muzyki poruszają się w kółku. Najpierw dołączają do nich żony i członkowie rodziny. Dopiero później dołączają inni mieszkańcy wyspy. Impreza ma trwać do rana. Niestety przed północą żegnamy się z Chorio. Musimy zdążyć na ostatni prom odpływający na wyspę Milos.

Na Kimolos byliśmy jedynie kilka godzin. Zobaczyliśmy jedynie port i stolicę wyspy, nie widzieliśmy niestety pięknych, dzikich plaż, które są ciągle nieodkrytym przez turystykę skarbem wyspy. Fiesta Świętej Methodii jest organizowana przez mieszkańców i dla mieszkańców. Mogliśmy wziąć w niej udział, tylko dzięki zaproszeniu mieszkańców wyspy.

Wszystkie posty z podróży do Grecji:
Grecja

Lubisz nasze wpisy? Będzie nam bardzo miło, jeżeli podzielisz się nimi ze znajomymi i zostaniesz naszym stałym czytelnikiem na blogu, Facebooku i Instagramie!