Locorotondo w Apulii – piękne białe miasteczko w krainie trulli

Jest południe, spacerujemy pomiędzy trulli w Alberobello. Wokół nas gwar i nawoływania ze straganów z pamiątkami. Jesteśmy trochę zmęczeni wszechobecnymi ludźmi i otaczającą nas komercją zachęcającą do kupienia czegokolwiek. Jest pierwsza połowa kwietnia, nawet nie chcemy sobie wyobrażać, co tu się musi dziać w szczycie sezonu. Dzień powoli dobiega końca, słońce chyli się ku zachodowi,  a nam marzy się błoga cisza i spokój. Mamy nadzieje znaleźć je Locorotondo, oddalonym od Alberobello o zaledwie kilka kilometrów.

Intuicja nas nie zawodzi, pomiędzy białymi uliczkami centro storico w Locorotondo, czas zaczyna płynąć zdecydowanie wolniej. Kilka razy gubimy się w klimatycznym labiryncie wąskich uliczek. Nie ma straganów, turystów, nikt nas nie zaczepia, nikt się nie śpieszy. Oto Locorotondo, urocze białe miasteczko w apulijskiej krainie trulli, wpisane na listę najpiękniejszych włoskich miasteczek.

Locorotondo – białe miasteczko z uroczą, okrągłą starówką

Locorotondo to jedno z kilku urokliwych apulijskich białych miasteczek. Biały kolor kontrastuje z błękitem nieba i wypaloną od słońca ziemią.  Choć białe budynki wyglądają niezwykle malowniczo, to nie względy estetyczne zadecydowały o pomalowaniu ich na biały kolor. Zrobiono to z powodów bardziej prozaicznych – miasteczka pomalowane na biało sprawiały wrażenie czystszych. Do tego kiedyś wierzono, że biały kolor uchroni mieszkańców przed zarazą. Wierzenia się zmieniły, ale tradycja przetrwała.

Nazwa Locorotondo oznacza okrągłe miejsce i nawiązuje do kształtu starówki. Najpiękniej wygląda ona od strony via dei Templari. Nad tarasami porośniętymi winoroślą wyrastają malowniczo białe domy z charakterystycznymi spiczastymi dachami. Z tych winorośli powstaje lokalne białe wino Locorotondo, warto je spróbować będąc tu na miejscu. Również kształt dachów nazywanych cummerse nie jest przypadkowy. W tak suchym regionie jak Apulia każda kropla wody jest na wagę złota. Dzięki stromym dachom deszczówka lepiej spływa do rynien, a mieszkańcy zbierają więcej wody.

Do centro storico wchodzimy przez Porta Napoli. Jesteśmy na niewielkim placyku Piazza Vittorio Emanuele. W jednej z knajpek jemy panzerotti, lokalne pierogi nadziewane mozzarellą i sosem pomidorowym oraz smażone w głębokim tłuszczu. Gawędzimy chwilę w znajdującej się na placu informacji turystycznej o lokalnych smakach i tradycjach, po czym idziemy w głąb starówki.

Postanawiamy się zgubić, chowamy mapę do kieszeni i idziemy tam, gdzie nas wzrok i nogi poniosą. Klucząc urokliwymi uliczkami docieramy do najbardziej znanego kościoła w miasteczku, czyli górującego nad starówką kościoła św. Jerzego Męczennika (Chiesa Madre Parrocchia San Giorgio Megalomartire). Zgubić się, to najlepszy sposób na zwiedzanie tego białego labiryntu uliczek.

Bambole – wiszące lalki i wielkanocna tradycja Locorotondo

Uliczki są niezwykle zadbane, pełne kwiatów, ozdobnych balustrad i różnych zakamarków. Są też puste, na niektórych z nich nie spotykamy żywej duszy. Czasem tylko zobaczymy przemykającą w oddali postać. Ale kiedy spoglądamy do góry widzimy wiszące postacie rozwieszone miedzy domami przypominające czarownice. Zaczynamy je liczyć, jedna, druga, trzecia…piąta jest ich naprawdę sporo. Dopytujemy się o nie starszych panów siedzących na ławeczce. Odpowiadają że, są to bambole, wielkanocna tradycja miasteczka.

Bambole zawisają nad ulicami Locorotondo w Środę Popielcową i wiszą przez 40 dni postu. Są strażnikami katolickich wartości. Mają przypominać mieszkańcom o abstynencji i wstrzemięźliwości. W Wielką Sobotę na ulice miasteczka wychodzą cacciatori, czyli łowcy. To uroczysty moment tej tradycji. Cacciatori polują na bambole i zdejmują je z ulic. Tym samym kończy się czas postu i wstrzemięźliwości, znowu zaczyna się okres radości. Bambole można spotkać ponoć także w kilku innych miasteczkach południowej Apulii, my widzieliśmy je tylko w Locorotondo. O włoskich tradycjach wielkanocnych przeczytasz więcej w poście: Wielkanoc we Włoszech.

Nocleg w tradycyjnym trulli w Locorotondo

Locorotondo położone jest w dolinie Valle d’Itria. Rozsławiły charakterystyczne domki trulli, które wyglądają jak domki skrzatów czy też krasnoludków. Największe skupisko trulli jest oczywiście w Alberobello, które właśnie dzięki trulli zostało wpisane na listę UNESCO. Ale trulli są rozsiane w całej dolinie, także w Locorotondo. Można je zwiedzać, ale można także w nich przenocować, co bardzo polecamy. My wybraliśmy Trullo Annalocos położone na obrzeżach Locorotondo w bardzo przyjemnej i spokojnej okolicy.

Trulli składało się z trzech części – sypialni, małego salonu z kuchnią oraz łazienki, do domku przynależał także taras. Sam domek był bardzo czysty, klimatyczny i ładnie urządzony, a gospodyni Anna niezwykle pomocna. Śniadanie jest bardzo dobre, jeżeli poprosicie wcześniej o śniadanie na słono, dostaniecie także lokalne sery i wędliny. Ponieważ trulli położone jest na uboczu miasteczka, jest to nocleg dla osób z samochodem. Lokalizacja jest dogodna, kilka minut zajmuje dojazd do centrum Locorotondo, do Alberobello jest 7 km. Bardzo polecamy!

Informacje praktyczne:

• DOJAZD: Po Apulii poruszaliśmy się wypożyczonym samochodem, co bardzo polecamy. Do Locorotondo możesz dostać się także pociągiem lub autobusem z Bari, ceny biletów zaczynają się od 5 euro. Bezpośredni pociąg przejeżdża m.in. przez Alberobello, są też warianty z przesiadkami. Pociąg z Alberobello do Locorotondo jedzie kilkanaście minut i kosztuje jedynie 1,10 euro. Rozkład jazdy i bilety znajdziesz na tej stronie.
  
• NOCLEG: Spaliśmy w tradycyjnym Trullo Annalocos na obrzeżach Locorotondo. Trulli składało się z trzech części – sypialni, małego salonu z kuchnią oraz łazienki, do domku przynależał także taras. Więcej pisaliśmy w tekście, jest to nocleg dla osób poruszających się samochodem. Link do rezerwacji: Trullo Annalocos.

Wszystkie posty z Apulii:
Apulia

Nasze włoskie podróże:
Włochy

Lubisz nasze wpisy? Będzie nam bardzo miło, jeżeli podzielisz się nimi ze znajomymi i zostaniesz naszym stałym czytelnikiem na blogu, Facebooku i Instagramie!